Mamy zrobić rzecz niemożliwą. Nie możemy tego zrobić bez Ciebie

 Szanowni Państwo

     Przez ostatnie dwa lata Konfederacja na Rzecz Reform Ustrojowych odbyła kilka sejmików, a każdy z nich był okazją do pastwienia się nad określonymi zagadnieniami naszego życia politycznego i gospodarczego. Nasze "stanowisko uzgadniane" z 2015 roku mocno się zestarzało i zdezaktualizowało, więc rozpoczęliśmy pracę nad nowym. Powołany został zespół redakcyjny, który sporządzi ostateczną redakcję tekstu, nawiąże kontakt z innymi organizcjami i stowarzyszeniami i zbierze listy poparcia. Nie chcemy działać w próżni a wręcz przeciwnie. To "Stanowisko uzgadniane" ma być pozbawione cech opracowania autorskiego i nie może być stanowiskiem anonimowym. Mają stanąć za nim istniejące organizacje i żywi ludzie. Przeczytaj więc założenia poddane pod obróbkę i podziel się swoimi uwagami. Chcemy wiedzieć, czy idziemy w dobrym kierunku. Niech staropolska zasada "nic o Was bez Was" zadziała i tym razem. Chcemy zakończyć naszą pracę do stycznia.

Jeśli mógłbyś poprzeć niekture punty - napisz. Będziemy wdzięczni.

Rodacy, Przyjaciele!

Jak zdążyliście zauważyć, nie jest to „stanowisko uzgodnione” a tylko „stanowisko uzgadniane”. To proces a nie projekt. Postaraj się zrozu­mieć całość, bo jest to przemyślana konstrukcja a nie zbiór luźnych po­stulatów. Pomyśl co by tu jeszcze ulepszyć, aby to opracowanie stało się sztandarem zjednoczeniowym Polaków. Wiedz – narodu świadomego pokonać nie sposób. Zostań konfederatem.

Konfederaci

1. Misja

Konfederacja na Rzecz Reform Ustrojowych (KoReUs) chce uzmysłowić Polakom, że formuła demokracji przedstawicielskiej oparta wyłącznie na „sile kartki wyborczej” wyczerpała już możliwości wyłaniania władzy z autentycznym mandatem społecznym. Mandat autentyczny zastąpiony został, bowiem, mandatem etatystycznym wspieranym władzą liderów partyjnych, mediów i pieniądza.

Polacy byli kiedyś twórcami nowoczesnego ustroju politycznego opartego o artykuły hen­rykowskie ipacta conventa (warunki uzgodnione). Zawetowali władzę absolutystycznego „po­mazańca bożego”, władzą „pierwszego pośród równych” (primus inter pares). Istotą tej poli­tycznej zmiany było:

• Przeniesienie ośrodka ustalającego cele i programy działania z samo-dzierżawnego wład­cy na społeczność obywateli oraz

• Rozdzielenie fazy demokratycznego ustalania celów od fazy 1-osobowego kierownictwa przy ich realizacji.

Jesteśmy przekonani, że trzeba i można nawiązać do historycznych rozwiązań ustrojo­wych:

• Sejmy konwokacyjne, na których pracowano nad „warunkami uzgodnionymi”, byłyby zor­ganizowane w formie kampanii wyborczych,

• Akt wyborczy przejąłby funkcję dawnego sejmu elekcyjnego,

• Uchwalone prawo, na wzór artykułów henrykowskich, skutkowałoby - za niedotrzymanie „kontraktów wyborczych” - odsunięciem osób odpowiedzialnych od sprawowania powie­rzonej przez Naród funkcji.

Żyjemy w innych czasach niż szlacheckie. Proces tworzenia warunków uzgodnionych trzeba zorganizować inaczej. Artykulacją interesów społecznych winny zajmować się ugrupo­wania obywatelskie, stające do kampanii wyborczych z gotowymi ofertami projektów politycz­nych i gospodarczych, tj. projektami rozwiązań legislacyjnych (ustaw, uchwał), za które biorą odpowiedzialność i z realizacji których rozliczają się na podstawie zawartego z wyborcami prawnie wiążącego

KONTRAKTU WYBORCZEGO.

Kontrakt wyborczy jest nową jakością we współczesnej polityce. Umożliwia on wprowa­dzenie w życie procedury odwołania przez wyborców osoby wybranej w wyborach dowolnego szczebla, gdy ta osoba nie wywiąże się z kontraktu.

Polską racją stanu jest zbudowanie ustroju politycznego gwarantującego wyłanianie spójnej programowo i kadrowo ekipy z silnym mandatem społecznym, gotowej realizować pro­jekty dla dobra wspólnego i dla rozwoju Polski.

Bardzo ważna dla świata i Polski jest zmiana systemu monetarnego (w tym porzucenie systemu oprocentowanego pieniądza), który się zdegenerował i służy kreacji rzekomego dłu­gu, zaciskającego pętlę na narodach i rodzinach oraz zniewalającego ludzi. Odzyskanie suwe­renności nad emisją własnej waluty jest dziś najważniejszym elementem odzyskania suweren­ności politycznej i gospodarczej.

Jako Konfederaci  zgodnie uważamy, że:

• przywrócenie podmiotowości politycznej wyborcom,

• przywrócenie suwerenności monetarnej i gospodarczej państwu,

• wdrożenie autentycznej demokracji ekonomicznej oraz partnerstwa pracy i kapitału

wymagają przeprowadzenia wielu  pilnych zmian ustrojowych, z których osiem przy­kładowych projektów reform przedstawiamy poniżej, służących jako założenia do rozwiązań ustawowych i jako merytoryczny załącznik do kontraktu wyborczego.

(Sygnatariusze instytucjonalni: ...)

2. Reforma ustroju politycznego

a) Kontrakt wyborczy

(Ten punkt poparli: ………..)

Opowiadamy się za utrzymaniem systemu parlamentarno-gabinetowego. Naprawy sposobu uprawiania polityki upatrujemy w następujących rozwiązaniach:

• Wprowadzenie solidarnej odpowiedzialności wszystkich posłów danego ugrupowania za głoszony i realizowany program wyborczy. Ponieważ kontrakt wyborczy swoje źródło ma wewnątrz ugrupowania politycznego w żadnym przypadku nie można utożsamiać go z „instrukcjami wyborców”. Jest zobowiązaniem publicznym w sensie art. 919 - 921 k.c. i podlega penalizacji.

• Wprowadzenie obowiązku zgłoszenia w trakcie rejestracji komitetu wyborczego: pi­semnej wersj kontraktu wyborczego oraz składu gabinetu.

• Kontrakt wyborczy powinien zawierać zestaw wszystkich działań ugrupowania przygo­towany zarówno na ewentualność zdobycia władzy i uformowania rządu jak i na wypa­dek pozostawania w opozycji.

• Osoby zgłoszone do władzy wykonawczej nie mogłyby kandydować do władzy usta­wodawczej.

• Wprowadzenie możliwości odwoływania, na drodze referendalnej lub sądowej, posłów, którzy sprzeniewierzyli się realizacji działań zawartych w kontrakcie wyborczym.

• Ograniczenie możliwości sprawowania mandatu posła do jednej kadencji pod rząd.

• Zastąpienie budżetowego finansowania partii politycznych subwencją obywatelską po­wstałą drogą odpisu równych kwot (np. 5 zł) na wybraną partię polityczną z deklaracji podatkowej.

Cel do osiągnięcia:

• Poszerzenie zaplecza społecznego polityki i stymulacja procesu kształtowania się partii o rodowodzie programowym.

• Oczyszczenie polityki z ludzi przypadkowych

• Danie wyborcom szerszej podstawy do dokonania wyboru.

• Doprowadzenie do sytuacji, w której akt wyborczy będzie wyłaniał spójne programowo i kadrowo oraz pod względem przywództwa – ekipy, zdolne wyłonić skuteczną władzę z autentycznym poparciem społecznym.

• Rozdzielenie władzy ustawodawczej od wykonawczej.

b) Ordynacja wyborcza

(Ten punkt poparli:…………...)

Opowiadamy się za:

1. Zmniejszeniem okręgów wyborczych do Sejmu i zrównanie ich liczby z ilością okręgów do Senatu. W ten sposób praktycznie uzyskalibyśmy okręgi 4 – mandatowe.

2. Wydłużeniem kampanii wyborczych do Sejmu i Senatu co najmniej do 6 miesięcy.

3. Przeprowadzenie wyborów w dwóch turach: prawybory (z list ugrupowań ) a po trzech tygodniach wybory (ze wspólnej listy).

Cele do osiągnięcia:

• Uporządkowanie politycznego bałaganu i wyłonienie autentycznych liderów.

• Zmuszenie partii politycznych do walki programowej.

3. Reforma ustroju monetarnego – suwerenny pieniądz²

(Ten punkt poparli: ……….)

W życiu gospodarczym występują zjawiska monetarne, na które obywatele albo nie mają wpływu (inflacja) albo są wręcz pożądane (zwiększenie ilości transakcji do obsługi na skutek komercjalizacji gospodarki wyrażającej się we wzroście PKB). W obecnej architekturze monetarnej powoduje to ciągłe generowanie potrzeb pożyczkowych. Ciągle w gospodarce utrzymuje się „głód monetarny” szacowany na około 300 mld zł. Ten niedobór środków płatni­czych zaspakajany jest kreacją, przez banki centralne i banki komercyjne, pieniądza jako opro­centowanego długu. W ten sposób na polskie społeczeństwo i jego gospodarkę narzucony jest haracz przez system bankowy szacowany na około 130 mld zł rocznie. To trzeba zmienić.

Zasadniczą przesłanką nowej architektury monetarnej jest zrekompensowanie społe­czeństwu i jego gospodarce – właśnie:

• spadku wartości nabywczej zgromadzonego pieniądza (agregatu monetarnego M3) powstałego na skutek inflacji oraz

• wyrównanie niedoboru środków płatniczych na wykup wzrostu PKB.

W dobie pieniądza fiducjarnego (opartego o zaufanie) powinna to być podstawowa do­mena działalności państwa jako regulatora procesów wymiany dóbr.

Główne wyznaczniki pieniądza suwerennego to:

• Nacjonalizujemy pieniądze a nie banki.

• Przyjęcie ilościowej teorii pieniądza jako podstawowego instrumentu polityki pieniężnej i oparcie o algebraiczne formuły emisyjne wielkości emisji przyrostowej pieniądza su­werennego.

• Wykorzystanie teorii systemów do podziału tej emisji przyrostowej na wzmacnianie sfery produkcji i konsumpcji w sposób zapewniający utrzymanie równowagi towarowo-pieniężnej i optymalnego uruchamiania wszystkich naszych zasobów materialnych i ludzkich celem osiągnięcia powszechnego dobrobytu.

• Nacjonalizacja pieniądza wykreowanego na poczet długu i dotyczyłoby to kwoty około 300 mld zł. Banki komercyjne powinny przekazać go na rachunek pozabudżetowych dochodów skarbu państwa.

• Dokapitalizowanie sfery produkcji powinno być oparte o prosty algorytm: każdy, zarów­no właściciel jak i pracownik, otrzymywałby dokapitalizowanie będące wynikiem po­działu kwoty emisji przez ilość pracowników spełniających warunki dokapitalizowania. Warunkiem natomiast byłoby istnienie w przedsiębiorstwie planu budowy własności pracowniczej. Takie rozproszenie emisji nie wymagałoby zmian w konstytucji.

• Przy średnich parametrach inflacji i wzrostu PKB potrzeby emisyjne ocenia się na około 40 mld zł rocznie.

Pamiętajmy: rozproszenie emisji przez gospodarkę nie premiowałoby pracowników w budże­cie. Jednak to im właśnie państwo organizuje – czasem bardzo kosztowne – miejsca pracy z naszych podatków. Średnie zarobki w budżecie, dla biedniejszych regionów kraju, znacznie przewyższają płace w gospodarce i są uzyskiwane w warunkach nieporównywanie większego stresu. Rozproszenie emisji na dokapitalizowanie gospodarki wyrównywałoby tę ewidentną niesprawiedliwość.

Cele do osiągnięcia:

• zmniejszenie społeczeństwu i jego gospodarce kosztów związanych z używaniem pie­niądza dłużnego na około 130 mld zł rocznie,

• zmniejszenie wypłat dywidend od, wprowadzonego tu podstępnie, obcego kapitału w gospodarce szacowanych na około 90 mld zł rocznie,

• odzyskanie bazy podatkowej przez zmniejszenie obszaru gospodarczego drenowane­go przez zagraniczne podmioty stosujące w relacjach ze swoimi polskimi firmami-cór­kami tzw. cen transferowych. Tu ponoszone straty szacuje się na około 80 mld zł rocz­nie.

4. Reforma ustroju gospodarczego – mobilizacja kapitału struktu­ralnego

a) Struktury sieciowe i integracja produktowa

(Ten punkt poparli:…... )

W polskiej przestrzeni gospodarczych brak jest zaplecza prawnego do funkcjonowania w sposób trwały i zorganizowany związków gospodarczych o strukturze sieciowej i integracji produktowej działających na bazie prawa o wielostronnych umowach wspólnie kontrolowa­nych.

Struktury sieciowe charakteryzują się tym, że nie powołują nowego bytu prawnego a do swojego działania korzystają ze zdolności prawnych zrzeszonych podmiotów. Integracja produktowa polega na zrzeszeniu się wszystkich interesariuszy aktywnych od pomysłu na nowy produkt aż do sprzedaży go klientowi końcowemu. Wspólna kontrola polega na wspólnej kontroli technicznego kosztu wytworzenia i proporcjonalne do niego określenie udziałów w ce­nie sprzedaży produktu końcowego. Cenę produktu wyznacza rynek a umowa spisana na procentowe udziały zapewnia wszystkim jednakowe korzyści z działalności. Podmiot dokonujący sprzedaży pełni rolę podmiotu rozrachunkowego dla wszystkich wspólników. Ewidencja zdarzeń gospodarczych odbywa się na zasadzie „odwróconego łańcucha dostaw”

Podstawą funkcjonowania wielostronnych umów wspólnie kontrolowanych są umowy wspólnego działania. Warunki zaistnienia wspólnej kontroli oraz zasady ewidencji księgowej i sprawozdawczości wyznacza Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 11 –wspólne ustalenia umowne.

Ramy działalności w sposób trwały i zorganizowany wspólnicy ustalają w umowie ra­mowej, która określa sposób zawiązywania, prowadzenia i rozliczania umów wspólnych dzia­łań i umów wspólnych przedsięwzięć.

Cele do osiągnięcia:

• Poprawienie warunków emocjonalnych do współdziałania przedsiębiorców poprzez wprowadzenie przejrzystości działań biznesowych, obniżenie progu inicjatywy gospo­darczej, równomierne rozłożenie ryzyka biznesowego i korzyści ekonomicznych z po­większenia skali działań (mobilizacja kapitału strukturalnego).

• Stworzenie warunków do kształtowania się nowoczesnej, sprzyjającej podejmowaniu ryzyka biznesowego gospodarki samo-koordynującej się.

• Wytworzenie silnych więzi społecznych o charakterze formalnym i nieformalnym.

b) Spółka właścicielsko-pracownicza - deproletaryzacja³

(Ten punkt poparli: ……....)

Uznajemy, że mentalność najmity – bez względu na to czy dotyczy prostego robotnika czy ministra) - jest głównym wrogiem naszej gospodarki, naszego patriotyzmu, naszego pań­stwa. Zadaniem władzy powinno być zatem kształtowanie ustroju gospodarczego w taki spo­sób aby zainicjować proces mentalnej deproletaryzacji. Ten cel może być osiągnięty poprzez stworzenie warunków prawnych umożliwiających efektywne objęcie pracowników partycypacją polityczna i ekonomiczną w przedsiębiorstwach. Uważamy, że nie można tego uczynić w obec­nym stanie prawnym, w którym zarówno formy własności jak i formy sprawowania zarządu przystosowane są do konfliktowego modelu stosunków przemysłowych. Zatem kodeks spółek handlowych powinien być uzupełniony o regulacje dla spółki właścicielsko-pracowniczej wła­ściwej dla partnerskiego modelu stosunków przemysłowych w której:

1. Współistniałyby dwa filary własnościowe a to: kapitał założycielski podporządkowany funkcjom wyższego zarządu oraz pracowniczy majątek produkcyjny podporządkowany funkcjom motywacyjnym dla załogi.

2. Pracowniczy majątek produkcyjny powstawałby (tylko i wyłącznie) droga kapitalizacji na imiennych kontach pracowniczych przyrostu aktywów przedsiębiorstwa finansowa­nych z zysku lub w ciężar kosztów operacyjnych. Przyjmuje się, że byłby on niezby­walny przez cały okres pracy pracownika (po zmianie pracy jego kapitał „idzie za pra­cownikiem”), jednak z prawem cesji majątkowej.

3. Organ zarządzający powinien zabezpieczać osiąganie konsensusu pomiędzy interesa­mi wspólników założycieli a pracownikami.

4. Dla przełamania egoizmu społecznego, przedsiębiorstwa, które zdecydowałyby się działać zgodnie z zasadami spółek właścicielsko-pracowniczych powinny uzyskać wsparcie kapitałowe na inwestycje z części emisji pieniądza suwerennego.

Cele do osiągnięcia:

• Zapobieganie takim chorobom pracy jak frustracja, agresja, alienacja, sublimacja.

• Wyeliminowanie konfliktu interesów kapitału i pracy, ocieplenie wizerunku polskiego przedsiębiorcy, skłonienie załóg do ścisłego integrowania się z przedsiębiorstwami.

• Doprowadzenie do sytuacji, w których przedsiębiorstwa będą reagowały na potrzeby rynku całym swym organizmem a nie tylko przy pomocy swych wyspecjalizowanych służb (przedsiębiorstwa strukturalnie innowacyjne).

5. Rolnictwo – ekosystemy rolno-przetwórczo-handlowe

(Ten punkt poparli: ……)

Rolnictwo powinno być wyłączone z obszaru działania sił rynkowych jako jeden z naj­ważniejszych obszarów o charakterze strategicznym. Jest to obszar o długich cyklach produk­cyjnych i inwestycyjnych, dlatego stabilność reguł gospodarowania ma dla niego szczególne znaczenie. Rozwiązania należy upatrywać w rozwiązaniach prawnych umożliwiających po­wstawanie ekosystemów gospodarczych umożliwiających wypracowywanie wspólnych trajek­torii produktowych i rozwojowych pomiędzy rolnikami, przetwórcami i handlem na bazie prawo o wielostronnych umowach wspólnie kontrolowanych. Powinny one doprowadzić do postania nowoczesnej gospodarki samo-koordynującej się w oparciu o lokalne zasoby przyrodnicze i ludzkie. Takie rozwiązania istnieją i zostały one przedstawione w rozdziale  „Struktury siecio­we i integracja produktowa”.

6. Reforma systemu podatkowego

a) Podatek transferowy – odzyskanie bazy podatkowej

(Ten punkt poparli:……..)

Jeśli firma zagraniczna wykupuje polskie przedsiębiorstwo i włącza je do swojej struk­tury, to dotychczasowe transakcje dokumentowane opodatkowanymi fakturami VAT zostają za­mienione na nieopodatkowane transfery (praktycznie są to przesunięcia między-magazynowe poza polski obszar fiskalny). Podobnie sprawa wygląda, gdy obca korporacja inwestuje w Pol­sce i tu rozpoczyna swoją produkcję. Takie firmy-córki przekazują swoje wyroby lub usługi firm matek po technicznym koszcie wytworzenie bez obowiązku doliczania i opodatkowania docho­du.

Warto zaznaczyć, że ten proceder został zauważony przez obecny Rząd, który w tym celu powołał w Ministerstwie Finansów Departament Cen Transferowych i Wyceny. Zadaniem Konfederacji będzie szczegółowe śledzenie jego poczynań.

Postulowane rozwiązanie to: obciążenie zryczałtowanym podatkiem transferów transgranicz­nych pomiędzy firmami-córkami a firmami-matkami liczonym jako 5% technicznego kosztu wy­tworzenia. Metodą na uniknięcie tego podatku byłoby kształtowanie stosunków pomiędzy fir­mami-córkami i firmami-matkami na zasadach przewidzianych dla wielostronnych umów wspólnie kontrolowanych.

Cele do osiągnięcia.

• Odzyskanie wpływów budżetowych szacowanych na około 40 mld zł rocznie od polskich filii przedsiębiorstw zagranicznych.

• Zwiększenie konkurencyjności rynkowej polskich przedsiębiorców znoszących wszystkie obciążenia podatkowe

b) Podatek dochodowy – instrument uspołecznienia gospodarki

(Ten punkt poparli: ……)

Podatki o formule dochodowej (PiT pracowników, PiT przedsiębiorców, CiT ), które sta­nowią niespełna 25% wpływów budżetowych, powinny być podstawowym instrumentem uszla­chetniania społeczeństwa i jego gospodarki. Ze względu także na koszt jego ściągnięcia po­datek ten powinien być adresowany na wrażliwe społecznie obszary. Funkcje fiskalne powinny spoczywać głównie po stronie podatku VAT i Akcyzie jako prostsze do ściągnięcia i tańsze w sytuacji upowszechniania się transakcji dokonywanych drogą elektroniczna :

Dlatego proponujemy wprowadzenie następujących zmian w podatkach PIT i CIT:

1. Zniesienie podatku liniowego PiT (19%) płaconego przez przedsiębiorców. Istnieje lepszy sposób na to, aby przy stosowaniu bardzo progresywnej skali podatkowej nie pozbawiać przedsiębiorców możliwości inwestowania i tworzenia miejsc pracy.

2. Podniesienie kwoty wolnej od podatku do poziomu 2,5 płacy minimalnej. Mogłoby to być 60 000 zł rocznie. Nie istnieją racjonalne przesłanki opodatkowywania „pracującej nędzy” lub przedsiębiorców dla których własna firma jest marnym substytutem etatu.

3. Włączenie do podstawy opodatkowania (zarówno pracowników jak i właścicieli) salda in­westycji odtworzeniowych finansowanych z kwot wliczanych w ciężar kosztów operacyj­nych oraz z zysku. Tu siedzi cała inteligencja rozwiązania, która nie pozbawia przedsię­biorców możliwości inwestycyjnej przy silnie progresywnej skali podatkowej.

4. Wprowadzenie dodatkowego, ruchomego progu skali podatkowej na poziomie 7-12 krot­nej płacy minimalnej w zależności od wielkości przedsiębiorstwa (ilości pracowników dla których organizuje się pracę). Byłby to trzeci próg skali podatkowej o sukcesywnie zwięk­szanym oprocentowaniu od 50% do 90% o 10% rocznie.

Jest to „sprytne” rozwiązanie, które przedsiębiorcom (którzy zdecydowaliby się na wpro­wadzenie w swych przedsiębiorstwach planów własności pracowniczej) pozwalałoby przesu­nąć kwoty do opodatkowania do niskich poziomów skali podatkowej osiąganych przez pracow­ników. Stymulacją tego procesu powinno być dokapitalizowanie (zarówno kapitału statutowego jak i pracowniczego majątku produkcyjnego) kwotami z suwerennej emisji pieniądza.

Cele do osiągnięcia:

• Przejęcie kontroli nad obszarami, w których poziom zarobków nie jest uzasadniony niczym innym jak tylko przynależnością do zmów korporacyjnych.

• Obniżenie progu inicjatywy gospodarczej dla rozpoczynających działalność na własny ra­chunek.

• Równomierne rozkładania się bogactwa wśród obywateli,

• Nakłaniania przedsiębiorców do budowy planów własności pracowniczej,

• Zapobieganie zorganizowanym atakom na polski system podatkowym czego przykładem jest tzw. „luksemburska optymalizacja podatkowa”, na której Polska traci ponad 20 mld zł wpływów podatkowych rocznie.

7. Reforma szkolnictwa – wychowujemy gospodarzy a nie najmi­tów

(Ten punkt poparli:……..)

Jest tak: uczelnie państwowe wychowują najmitów, uczelnie prywatne burżuazję komprador­ską. Tak dalej być nie może.

Polski system szkolny powinien wychowywać współgospodarzy zasilających zarówno spółki właścicielsko-pracownicze jak i związki gospodarcze bazujące na wielostronnych umo­wach wspólnie kontrolowanych.

Pracownik zatomizowany a na dodatek o mentalności najmity, bez względu na to jak ważną rolę pełni w społeczeństwie, jest i będzie największym zagrożeniem dla naszej gospodarki, naszej suwerenności i naszego patriotyzmu.

8. Reforma sądownictwa – wyroki w imieniu żyjącej osoby fizycz­nej

(Ten punkt poparli:……………...)

Tragedią polskiego życia politycznego i gospodarczego jest powszechne występowa­nie osób prawnych tam, gdzie odpowiedzialność ponoszą osoby fizyczne. Powoduje to po­wszechne rozmycie odpowiedzialności i degrengoladę polskiego systemu prawnego. Reforma sądownictwa, powinna być początkiem procesu odchodzenia od „odpowiedzialności rozmytej”.

Wyroki w Polsce – tak naprawdę – zapadają w imieniu korporacji prawniczych. Nie dziwmy się, że jest tak jak jest, że sprawiedliwość – wielu przypadkach – jest kwestią ceny.

Zasadniczy postulat:

Wyroki ferowane przez polski wymiar sprawiedliwości powinny być wydawane w imieniu żyjącej osoby fizycznej mającej najwyższy autorytet w Państwie np. Prezydenta RP ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Przykład Wielkiej Brytanii niech będzie dla nas drogowskazem.

Stoimy na stanowisku, że nie może być dobrego wymiaru sprawiedliwości w państwie zdanym na konfliktogenne stosunki społeczne i porażone gangreną ideologii liberalnej. Kra­dzież nie może być dalej uważana za najbardziej racjonalną strategię gospodarczą. W takich rozwiązaniach jak wielostronne umowy wspólnie kontrolowane oraz partnerski model stosun­ków przemysłowych upatrujemy znacznej redukcji spraw egzekwowanych drogą sądową.

9. Reforma ustroju samorządowego – konsensus gospodarki i bu­dżetu

(Ten punkt poparli: ……...)

Takie formy samorządu jak Izby Gospodarcze, Rolne, Rzemieślnicze mają znikomy wpływ na gospodarkę lokalną, gdyż usytuowane są poza strukturą władzy.

Zaczyna odżywać koncepcja powszechnego samorządu gospodarczego na szczeblu krajowym z jego ekspozyturami w terenie. Uważamy, że istnieje lepsze rozwiązanie polegające na wprowadzeniu dwu-ławowego organu samorządu terytorialnego z ławą budżetową i ławą gospodarczą. Kluczowe decyzje dotyczące życia gospodarczego powinny zapadać na zasa­dzie konsensusu pomiędzy tymi ławami.

Rozwiązanie takie będzie wymagało zmiany ordynacji wyborczej do organów samo­rządowych. Jednak ma tę podstawową zaletę że: samorząd gospodarczy funkcjonowałby w obrębie władzy a nie obok władzy.

Cel do osiągnięcia:

- Sprzyjanie powstawaniu lokalnych ekosystemów gospodarczych.

-Sprzyjanie zrównoważonemu rozwojowi ekonomicznemu regionów.

Dla pozostałych obszarów reform takich jak: bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, polityka zagraniczna, reforma służby zdrowia itd., propozycje stanowiska uzgadnionego zostaną przedstawione wkrótce. Okienko historii zwykle otwiera się na krótko. Musimy być przygotowani na wdrożenie tych wspólnych wypracowanych, reform gdy tylko pojawią się sprzyjające okoliczności.

Chcących pogłębić wiedzę w obszarach prezentowanych niniejszym dokumentem odsyłam do następującego opracowania:https://www.dropbox.com/s/xdqxgbi9820nbml/Filary%20pa%C5%84stwowo%C5%9Bci%20naszej%20R8B5.pdf?dl=0

Zespół redakcyjny: ………...